امیدوارم حداقل یک قبر داشته باشم، زیرا خانه‌ای ندارم!
تاریخ انتشار: ۶ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۰۷۹۴۹
فرارو- "کاید حمد" از زمان شروع جنگ غزه 14 بار همراه با اعضای خانواده اش مکان سکونت شان را تغیر داده و جابجا شده اند. "عابد مصطفی" در نبردی روزانه در رفح می جنگد، جنگ بر سر دسترسی به آب و غذا برای اعضای خانواده اش و دسترسی به شارژ گوشی تلفن همراه اش.
به گزارش فرارو؛ این فلسطینیان در گفتگو با خبرنگار "ال پائیس" از ویرانی های برجای مانده بر اثر حملات اسرائیل و زندگی روزمره خود می گویند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
"کاید حمد" از زمان آغاز جنگ غزه به همراه اعضای خانواده اش 14 بار جابجا شده و از جایی به جای دیگر نقل مکان کرده است. او امروز با تقریبا هیچ گونه لباس زمستانی ای در جستجوی مقداری غذا در میان خرابه های اردوگاه آوارگان جبالیا در شمال نوار غزه سرگردان است. او می گوید پس از بمباران های اسرائیل که در جریان آن خانه اش ویران شد دچار حمله قلبی شده بود و به بیمارستان انتقال یافت. او می گوید: "آنان صرفا می توانستند برای تسکین درد به من بیهوشی بدهند. اکنون باید توسط یک متخصص قلب معاینه شوم اما هیچ چیز در دسترس نیست". او به عنوان مترجم برای سازمان های غیر دولتی و روزنامه نگاران خارجی کار می کرد. او می گوید: "من هیچ آینده خوبی را متصور نیستم. شاید برای بازسازی غزه به ده سال زمان نیاز داشته باشیم". او می افزاید: "اکثریت قریب به اتفاق 1.1 میلیون نفری که در این بخش از باریکه غزه زندگی می کردند مجبور به فرار به مناطق دیگر شده اند. آنانی که به جنوب غزه رفتند در فضای باز رنج می برند و در چادرهای پلاستیکی و مقوایی سکونت دارند. بسیاری از آنان از جابجایی پشیمان هستند و به ما می گویند: "کاش به جای رفتن مرده بودیم". آنان می گویند مقام های اسرائیلی به آن ها گفته بودند که آنجا امن است اما تقریبا هر روز رفح یا خان یونس زیر بمباران اسرائیلی ها قرار دارند.
حمد دوست دارد در کنار برادرش که سه دهه پیش با او زندگی می کرد در اسپانیا باشد و به تمرین زبان اسپانیایی که در آن زمان با دوستان اش آموخته بود بازگردد. او با احساس اندوه درباره سرنوشت 2.3 میلیون جمعیت غزه می گوید: "هر انسانی شایسته زندگی در صلح و داشتن یک زندگی عادی است". او می افزاید: "روزهای ما اینجا چگونه است؟ بسیاری از شب ها حتی دو سه ساعت هم نمی توانستیم بخوابیم مخصوصا زمانی که عملیات نظامی اسرائیل در شمال متمرکز بود. با این همه بمباران شما حداکثر یک ساعت می خوابید در حالی که از قبل آن قدر خسته هستید که نمی توانید در برابر خوابیدن مقاومت کنید اما پس از آن با یک انفجار از خواب بیدار می شوید".
حمد هر روز صبح باید ریسک کرده و بیرون برود تا برای اعضای خانواده اش چیزی برای خوردن پیدا کند. او می گوید: "وضعیت به گونه ای شده که فراموش کرده ایم نوشیدن آب پیش تر چگونه بود. همیشه باید در اسرع وقت به خانه برگردید و منتظر روز بعد باشید. احساس درماندگی می کنید. خیلی چیزها طعم تلخی بر جای می گذارند. تو دوست داری به بچه هایت غذا بدهی و نمی توانی".
در هفته نخست حملات اسرائیل خانه او بر اثر بمباران ویران شد. این نخستین باری نبود که او خانه اش را از دست می داد او در سال های 2003 میلادی در جریان انتفاضه دوم و در سال 2008 میلادی در جریان عملیات موسوم به سرب مذاب اسرائیل نیز خانه اش را از دست داد. او می گوید: "نمی دانم چه زمانی دوباره خانه ای خواهم داشت. امیدوارم دست کم بتوانم یک قبر معمولی داشته باشم. اکنون اجساد را در میادین عمومی در مکانی دفن می کنند زیرا نمی توانید آنان را با گورستان برسانید". او با خبرنگار "ال پائیس" خداحافظی می کند اما امیدی به آینده غزه ندارد.
رام اللهدر روزهای اول تهاجم به غزه "عامر" و "نما رضوان" سالخورده ترسی درباره از دست دادن جان شان نداشتند. آنان متقاعد شده بودند که نیروهای اسرائیلی هرگز خانه دو طبقه شان را در باغی در تل الحوا یکی از بهترین محله های شهر غزه بمباران نخواهند کرد. عامر در تماسی تلفنی با "ایمان" دخترش به او اطمینان خاطر داده و گفته بود: "هیچ اتفاقی نخواهد افتاد نگران نباشید. ما در منطقه ای بسیار امن هستیم در مجاورت هلال احمر و سازمان های بین‌المللی. آنان هرگز در گذشته اینجا را بمباران نکرده‌اند".
حسین در جلو با اعضای خانواده‌اش. نما از سمت چپ دوم است. ایمان، سوم. عامر از سمت راست نفر دوم است.
ایمان از شهر رام الله در کرانه باختری رود اردن جایی که پس از ازدواج از غزه به آنجا نقل مکان کرد با ترس از اخبار حملات هوایی اسرائیل که روزانه صدها فلسطینی را به قتل می رساند غرق در احساسات و افکار برای سرنوشت والدین اش بود. در تاریخ 9 اکتبر همسر "رمضان" دوست خانواده رضوان و سرایدر که تاکید داشت در سخت ترین برهه های زمانی با آن زوج سالخورده خواهد بود همراه با اشک ریختن با ایمان تماس تلفنی برقرار کرد و به او گفت که در جریان بمباران هوایی خانه ویران شده است. عامر 83 ساله و نما 77 ساله داخل خانه بودند. همسایه ای به ایمان گفت که نیم ساعت قبل از عامر و خانواده اش خواسته بود فرار کنند. نیروهای اسرائیلی در مورد بمباران قریب الوقوع هشدار ندادند اما مردم با شنیدن صدای نزدیک بمباران فرار کردند. او می گوید به عامر گفته بود: "حاج آقا با ما بیا" و او پاسخ داده بود: "چرا؟ اسرائیلی ها می دانند که در هر خانه چه کسانی زندگی می کنند و همسرم روی ویلچر با کپسول اکسیژن است. این یک بلوک بزرگ نیست و کسی از اعضای حماس یا جهاد اسلامی در اینجا حضور ندارد".
اجساد آن زوج همراه با رمضان خیلی زود از زیر آوار بیرون کشیده شد. ایمان می گوید: "اگر به وضعیت کلی فکر کنید احساس می کنید آن چه برای شما اتفاق افتاده فقط یک قطره کوچک در یک اقیانوس است و چیزهایی هستند که انتخاب می کنم به آن ها فکر نکنم چون اگر فکر کنم دیوانه خواهم شد. با خود می گویم آیا سگ های ولگرد در حال خوردن اجساد پدر و مادرم هستند"؟ او نگران است چرا که نیروهای اسرائیلی به گورستان در غزه آسیب رسانده و در اغلب موارد از بولدوزر برای کندن قبرها استفاده کرده اند و تصاویر زمینی و تصاویر ماهواره ای نیز این اقدام آنان را تایید می کنند. مانند ۸۰ درصد مردم غزه پدر و مادر ایمان در سال ۱۹۴۸ در جریان روز نکبت آواره شدند رخدادی که منجر به اخراج ۸۰۰ هزار فلسطینی و کشتار ده‌ها هزار نفر از آنان توسط شهرک نشینان شد. هنگامی که اسرائیل در جنگ شش روزه 1967 میلادی غزه را اشغال کرد و نیروهای مصری را وادار به خروج از آنجا نمود خانواده رضوان بار دیگر فرار کردند و به عربستان سعودی رفتند. نما مادر ایمان معلم زبان عربی بود. عامر پدرش مدیری بود که به یک تاجر تبدیل شد. آن زوج هفت فرزند داشتند و در سال 1988 به غزه بازگشتند جایی که ایمان در دبیرستان تحصیل کرد و در دانشگاه اسلامی در رشته روزنامه نگاری تحصیل نمود، دانشگاهی که اکنون در اثر حمله اسرائیل ویران شده است. ایمان مادر و پدرش را آخرین بار در ماه آگوست ملاقات کرد. ایمان سه روز و مبلغ هنگفتی را صرف عبور از چندین کشور کرد تا به غزه برسد. حتی با وجود این که رام الله و شهر غزه از طریق زمینی کمتر از 80 کیلومتر از هم فاصله دارند او مجبور شد از طریق جاده از رام الله به اردن برود ساعت ها در گذرگاه منتظر بماند پیش از رسیدن به مصر در جهت مخالف از امان به مصر پرواز کند پیش از آن که در نهایت از طریق جاده از طریق گذرگاه مرزی رفح به غزه وارد شود.
رفحصحبت با "عابد مصطفی" به خورشید بستگی دارد. در روز مصاحبه او شانس زیادی داشت: در رفح در جنوب نوار غزه هوا آفتابی است. مصطفی مانند هر روز صبح از زمانی که اسرائیلی ها بمباران را آغاز کرده اند حدود 6 کیلومتر پیاده روی می کند تا گوشی تلفن خود را در خانه دوستان اش شارژ کند. آنان پنل های خورشیدی دارند (اسرائیل تمام برق باریکه غزه را قطع کرده است) و به او لطف بزرگی می کنند که اجازه می دهند از یک پریز به صورت رایگان استفاده کند! اما در روزهای بارانی او مجبور است به افرادی که ژنراتورهای کوچک دارند پول بدهد تا باتری گوشی تلفن همراه اش را قدری شارژ کند.
او می گوید: "در اینجا هر عمل زندگی روزمره ساده ترین چیزها به تلاش بسیار زیادی نیاز دارد. من خسته شده ام". این جوان 24 ساله فلسطینی آه می کشد. او ترجیح می دهد نام واقعی اش در این مصاحبه فاش نشود. او می افزاید: "اما داشتن باتری گوشی تلفن همراه من مهم ترین چیز برایم می باشد چرا که با گوشی تلفن همراه من می توانم تماس تلفنی برقرار کنم، صدای عزیزان ام را بشنوم و بفهمم چه اتفاقی در حال رخ دادن است".
مصطفی پیش از 7 اکتبر در در یک آپارتمان کوچک در شرق رفح زندگی می کرد. خودش آن را بازسازی کرده بود و نوعی پناهگاه بود که در آن به استقلال خود می بالید و از دوستان اش پذیرایی می کرد. در 9 اکتبر او مجبور شد از خانه خود فرار کند. حالا به دلیل بمباران های اسرائیل آنجا تبدیل به تلی از آوار شده است.
او می گوید: "من در مدارس سازمان ملل و در خانه اقوام مانده بودم. اکنون در خانه پدربزرگ و مادربزرگم در رفح هستم. ما 27 نفر در سه اتاق کوچک زندگی می کنیم". پدر و مادرش و شش برادر و خواهرش که همگی کوچک تر از او هستند همراه او زندگی می کنند. کوچکترین آنان محمد تنها دو سال سن دارد. او می افزاید: "هر روز شبیه روز قبل است گوشی تلفن ام را شارژ می کنم به خانه برمی گردم و نبرد بعدی آغاز می شود: چگونه غذا بخوریم و چگونه آب پیدا کنیم. همه چیز خیلی سخت است. برای مثال، برای پیدا کردن آب باید کیلومترها پیاده روی کنید تا زمانی که فردی را پیدا کنید که آب را بفروشد یا آن را توزیع کند. قبل از ترک خانه خیلی دعا می کنم. از خدا می خواهم به من کمک کند تا آن چه را که نیاز داریم پیدا کنم".
ضرورت باعث شده مصطفی و پدرش به راه های جدیدی برای زنده ماندن با عزت بیاندیشند. آنان یک اجاق خانگی جایی که می‌توانند نانی که خودشان درست می کنند را بپزند و یک بخاری متزلزل ساخته اند که از فلز و پلاستیک ساخته شده تا بچه ها بتوانند در صورت امکان خود را با آب گرم دریا بشویند. مصطفی دارای مدرک زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه الازهر غزه است دانشگاه دیگری که در جریان حمله اسرائیل ویران شد. او به عنوان مشاور، مربی و هماهنگ کننده برنامه برای سازمان های بین المللی و فلسطینی کار کرده است. با این وجود، او در مارس 2023 اخراج شد. او هرگز نتوانست نوار غزه را ترک کند. او می گوید: "من شانسی نداشتم برای اخذ مدرک فوق لیسانس از طریق بورسیه اقدام کردم اما من را انتخاب نکردند. برایم مهم نبود کجا بروم ما فلسطینیان هر جا که فرصتی پیش بیاید می رویم".
زندگی این مرد جوان نشان دهنده زندگی ده ها هزار نفر از ساکنان نوار غزه است که 60 درصد از جمعیت آن زیر 25 سال سن دارند. بسیاری از آنان مدرک گرفته اند و زبان انگلیسی را سلیس و روان صحبت می کنند علیرغم این که هرگز اجازه خروج از قلمرو کوچک 360 کیلومتر مربعی را نداشته اند. با این وجود، اگرچه غزه یکی از بالاترین نرخ های باسوادی را در جهان دارد به دلیل محاصره 17 ساله توسط اسرائیل بسیاری از فلسطینیانی که در نوار زندگی می‌کنند بیکار هستند. طبق آمار رسمی 70 درصد از جوانان غزه پیش از اکتبر 2023 شغل نداشتند. اکنون مصطفی بیش از هر زمان دیگری احساس می کند در یک دام گرفتار شده است. او می گوید: "از این وضعیت متنفرم. همه جا مردم حضور دارند. خانه پر است، خیابان ها پر است. شما حتی نمی توانید راه بروید. هر روز آوارگان و چادرها بیش تر می شوند". پول های خانواده مصطفی روزها پیش تمام شد و بانک ها تعطیل یا ویران شده اند و قیمت ها سر به فلک کشیده اند. آنان به لطف کمک های بشردوستانه ای که از طریق رفح به صورت قطره چکانی وارد می شود زنده می مانند جایی که کامیون ها توسط نیروهای اسرائیلی بازرسی می شوند. مصطفی و خانواده اش مواد غذایی کنسرو شده و هر آن چه را که پیدا می کنند می خورند و تغذیه کودکان را در اولویت قرار می دهند. مصطفی می گوید: "من نمی دانم از آخرین باری که گوشت خوردم چقدر زمان می گذرد. موهایم شروع به ریزش کرده و فکر می کنم به خاطر بد غذا خوردن است". با این وجود، بعدازظهر آن روز خانواده مصطفی خوش شانس بودند و به لطف یکی از دوستان او فلافل خوردند. او می گوید: "اینجا همگان لاغر هستند و از گرسنگی می میرند. آنان به دنبال کامیون های حامل کمک های بشردوستانه می دوند. امشب احساس آرامش می کنم چون می دانم فردا چیزی برای خوردن داریم".
او می افزاید: "من و خانواده ام کاملا غیر سیاسی هستیم اما برای اسرائیل دشوار خواهد بود که به حماس که واقعیتی غیرقابل انکار در غزه با ساختاری قوی و نه صرفا نظامی است پایان دهد". باتری گوشی تلفن همراه مصطفی رو به اتمام است. او می گوید: "می دانی چه چیزی من را می ترساند"؟ او پیش از خداحافظی می گوید: "این که ما به این چیزها عادت کنیم: به بمباران، به کمبود غذا، به مدارس تبدیل شده به سرپناه و به مرگ".
منبع: فرارو
کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل نیروهای اسرائیلی اعضای خانواده اش گوشی تلفن همراه زندگی می کنند او می افزاید او می گوید ویران شده نوار غزه رام الله ویران شد شده اند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۰۷۹۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امیدوارم بتوانیم حقوق دستیاران را به ۲۰ میلیون برسانیم
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دکتر بهرام عین‌اللهی در هجدهمین جشنواره آموزشی دانشگاه که صبح امروز در تالار امام خمینی(ره) برگزار شد، با مرور تاریخ پرافتخار حوزه سلامت در ۴۵ سال گذشته اظهار کرد: امروزه به جایی رسیدیم که دستاوردهای حوزه سلامت یکی از بزرگترین دستاوردهای انقلاب اسلامی معرفی می‌شود و جهانیان از این دستاوردها به نیکی یاد می‌کنند. در حوزه سلامت در منطقه جزو قوی‌ترین کشور و در دنیا از کم‌نظیرترین کشورهای جهان هستیم.
به گفته وی، تبلور دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، علیرغم راه‌اندازی در دوران پهلوی، با شروع انقلاب رقم خورد و حضور اساتید برجسته‌ای که موجب جهش و نوآوری در رشته‌های مختلف شدند، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی را سرآمد کرد.
عین‌اللهی ادامه داد: جشنواره آموزشی برای اولین بار در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی برگزار و سپس در دوره‌های بعد در سطح کشوری طراحی شد. این جشنواره نشان دهنده کیفیت فعالیت‌های آموزشی در حوزه های مختلف است.
وزیر بهداشت با اشاره به اینکه بسیاری از این فعالیت‌ها نیاز به تامین منابع از سوی دولت دارد گفت: با تلاش کمیسیون بهداشت و درمان مجلس یک درصد ارزش افزوده که منبع پایداری است، به حوزه سلامت اختصاص داده شد. تصمیمات در خصوص برداشتن سقف حقوق اساتید، حقوق پلکانی و فوق‌العاده خاص نیز در مجلس کلید خورد که کمک بزرگی به وزارت بهداشت بوده است.
تمدن نوین ایرانی اسلامی مسائل سلامت محور را حل می‌کند
وزیر بهداشت اظهار کرد: ما یک هدف بزرگ داریم و باید به سمت آن حرکت کنیم. این هدف ترویج تمدن نوین ایرانی اسلامی است که بسیاری از مشکلات از جمله مسائل سلامت محور را حل می‌کند. نباید تصور کنید که همواره غربی‌ها پیشتازند و ما باید از آنها الگوبرداری کنیم.
عین‌اللهی با اشاره به فرهنگ ایرانی اسلامی حاکم در کشور اظهار کرد: خانواده مهمترین مولفه سلامت است و سلامت فقط به جسم محدود نمی‌شود، خانواده بزرگترین نقش در حفظ سلامت جامعه را دارد و سبک زندگی در خانواده ایجاد می شود. این نقطه ضعفی است که در سیستم سلامت سایر کشورهای جهان وجود دارد.
به گفته وزیر بهداشت، ایران از نظر فرهنگی بسیار غنی است، ایثارگری کارکنان سلامت نشات گرفته از همین فرهنگ است؛ در دوران بحران کرونا نزدیک به ۳۰۰ نفر شهید سلامت گزارش شد.
عین‌اللهی بیان کرد: باید سلامت را در ابعاد جسمی، مادی و روحی و معنوی در نظر گرفت، در همین راستا اجرای طرح سلامت خانواده در کشور آغاز شد و اکنون در ۱۹۵ شهرستان در حال اجراست. در این طرح انسان‌های سالم پیش از ابتلا به بیماری رصد می‌شوند.
جامعه‌نگری؛ عامل حرکت دانشگاه به سمت نسل سوم و چهارم
وزیر بهداشت همچنین اظهار کرد: ماموریت بخش‌ها و حوزه‌های دانشگاه باید در جهت جامعه باشد و بر اساس نیاز مردم تعریف شود. این جامعه‌نگری از همان ابتدا در میان اساتید مطرح دانشگاه علم پزشکی شهید بهشتی وجود داشت. این رویکرد منجر به حرکت دانشگاه به سمت نسل سوم و چهارم خواهد شد.
وی با اشاره به اینکه ۲۵ درصد عوامل بیماری زا به وزارت بهداشت مربوط است و مابقی به سایر حوزه‌ها ربط دارد، گفت: دانشگاه‌ها باید دنبال همین سایر مسائل موجود خارج از بدنه وزارت بهداشت باشند.
دکتر عین‌اللهی ضمن تاکید بر لزوم توجه به تحقق شعار جهش تولید و رفع نیاز مملکت، گفت: برخی دانشگاه‌ها علی رغم قدمت، تولید ندارند. دانشگاه‌ها باید اهداف دانش‌بنیان و فناوری‌های نوین را دنبال و به سمت خودکفایی حرکت کنند.
وزیر بهداشت تحقق جهش تولید و مشارکت مردم را در گروی ماموریت دانشگاه‌ها دانست و گفت: انتظار من از معاونت پژوهشی و ۸۵۰ مرکز کشور این است که جامعه‌نگر باشند و مشکلی را حل کنند.
وی سرمنشا بسیاری از پیشرفت‌های علمی را دانشجویان اعلام کرد و گفت: از این ظرفیت در حوزه پژوهش و تولید بهره بگیرید. همچنیت بر اساس بیانیه گام دوم انقلاب باید در جهت تمدن نوین ایرانی اسلامی و مرجعیت علمی گام بردارید که این مهم دست یافتنی است.
وزیر بهداشت مهمترین اصل رسیدن به مرجعیت علمی را نیروی انسانی، استاد و عضو هیئت علمی خواند و افزود: افتخار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی داشتن اساتید برجسته است.
عین‌اللهی با بیان اینکه تداوم حضور استادان متدین و متخصص در این دانشگاه نقش مهمی دارد، تاکید کرد: دانشگاه به اساتید ارزش می‌دهد اما باید این ارزشگذاری دو طرفه باشد.
وی با تاکید بر اهمیت بهره‌گیری از روش‌های نوین آموزشی، بیان کرد: واحد توسعه آموزش EDC باید در بیمارستان‌ها نیز مستقر شود. همچنین آموزش فعال مدنظر است و باید دانشجو به مشارکت در کلاس ترغیب شود، اخلاق حرفه‌ای داشته باشد و مسئول باشد، چراکه دومین عامل رشد دانشگاه دانشجوست و در مجامع علمی بسیاری به این قشر بها داده می‌شود.
عدالت و تعالی نظام سلامت؛ اصلی‌ترین سیاست‌های وزارت بهداشت
به گفته دکتر عین‌اللهی، عدالت و تعالی نظام سلامت به عنوان اصلی‌ترین سیاست‌های وزارت بهداشت تعریف می‌شود و در مسیر تحقق آن گام‌های مهمی برداشته شده است.
وی با اشاره به دستمزد دستیاران گفت: سال ۱۴۰۰ حقوق رزیدنت‌های مجرد دو میلیون تومان و حقوق رزیدنت‌های متاهل سه میلیون تومان بود؛ اما این حق الزحمه امروز نزدیک به ۱۲ و ۱۵ میلیون تومان به اضافه کارانه شده است. امیدواریم بتوانیم حقوق آنها را به بالای ۲۰ میلیون تومان پول برسانیم.
وزیر بهداشت بر ضرورت پیشبرد اهداف با تلاش‌های گروهی در دانشگاه تاکید کرد و گفت: مراکز تحقیقاتی باید گروهی اداره شود.
دکتر عین‌اللهی ضمن تشکر از ریاست دانشگاه، معاونین و مدیران برای برگزاری این جشنواره و تکریم حضور اساتید برجسته علوم پزشکی که نقش پررنگی در پیشبرد آموزش داشته‌اند، یادآور شد: توسعه امکانات آموزشی، اسکیل لب و آزمایشکاه‌های جامع تحقیقاتی، برگزاری کلاس های درسی زودبازده و استفاده از تکنیک های سمعی بصری در حوزه آموزش اهمیت دارد. با نو شدن مراکز تحقیقاتی امیدواریم جهشی را در حوزه تولید به ویژه دارو شاهد باشیم.
کد خبر 6099541
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد